Wednesday, August 13, 2008

Back home en I-94

Dinsdagochtend vroeg vertrokken naar Schiphol en met heel wat moeite afscheid genomen van paps en mams, het duurt tenslotte een heel poosje voor we elkaar weer gaan zien. Na wederom een heerlijke staartwind na zo'n 9 uur geland op Houston (is lang zat pfff blaren op mijn achterste bijna)
Bij Immigration leek er geen einde te komen aan het wachten, strenger dan ik ooit heb meegemaakt maar het zal wel nodig zijn. De rij waarin ik stond was genoeg om het benauwd van te krijgen: van de 7 mensen die voor me stonden werden er 5 "opgehaald" door een immigration officer, de man achter het loket was enigzins op leeftijd en keek of elke werkdag voor hem een verschrikkelijke maandagochtend was. Elk paspoort en elk gezicht werd langdurig zeer argwanend bekeken. De spullen van de man en vrouw voor me werden ook in een felgeel dossiermapje gedaan en vervolgens werden ook zij opgehaald door een officer....Ik krijg in dat soort situaties altijd een belachelijk zenuwtrekje, er gaat een spiertje trillen in een van mijn oogleden en dat valt ook helemaal niet op natuurlijk..
En toen was het mijn beurt: Hij: mevrouw wat komt u hier doen ? Ik met mijn meest vrolijke gezicht zonder verdacht proberen te lijken "ik ga naar huis, naar mijn paarden, honden en oh ja man ;-)"Het norse gezicht van de man splijt open in een grote grijns, hij gaat op zijn gemak achterover leunen in zijn stoel: Hij: wat voor paarden heeft u ? Ik: Paints, we hebben er 4 Hij: Ohh Paints, dat zijn mijn lievelingspaarden ! mijn vrouw en ik hebben vrienden in Nevada met een ranch en daar gaan we elk jaar paardrijden, wat voor kleuren hebben ze ??? Ik vertel dus het verhaal van Princess, Cherokee en Summer en haar veulen (sorry voor de mensen achter me ha ha) en dat we Summer misschien gaan verkopen over een aantal maanden als het veulen groot genoeg is. Hij is heel belangstellend en wil weten wat de vraagprijs is (hij vind het heel goedkoop voor zo'n paard), hoe groot ze is en hoe oud en wat we met het veulen gaan doen. Vervolgens moet ik beslist de naam van onze website opgeven en hij wil weten waar we precies wonen.... Al met al een heel gezellig gesprek en............ik wist zeker dat mijn I-94 verlengd zou worden tot hooguit februari 2009 want dat is einde geldigheidsdatum van mijn paspoort. Wat schetst mijn enorme verbazing?? ik heb een I-94 gekregen die geldig is tot einde van ons E2 visum over ruim 3 jaar !!!!
Hiep hiep hoera !
Het heeft hier inmiddels ook heel behoorlijk geregend en ineens is alles weer mooi groen geworden buiten en dat in een paar dagen tijd. Het "regenseizoen" is dan ook min of meer begonnen, het is stikbenauwd en warm maar heerlijk na die vieze miezer en grijze luchten in Nederland. Hoop dat ze daar nog een beetje een mooie nazomer krijgen.

We zijn in een paar dagen tijd 21 (!!) eieren armer, 16 stonden op het punt van uitkomen en nu heb ik de slangen de oorlog verklaard: erg wreed ik weet het maar "ongeboren" kuikens opeten vind ik veel gemener: er liggen nu dus 75 watt lampjes (die gebruiken we nl nooit maar lagen hier nog van de vorige eigenaar, ja we zijn zuinig ;-)) tussen de eieren die ik als val heb neergelegd. In het ergste geval gaat er ergens onder de vloer van een van onze gebouwtjes (please not het huis) een heel grote slang dood agv maag c.q darmperforatie door glasscherven. Onze buurman is er van overtuigd dat die heel erg grote slang die hij heeft doodgereden een poosje terug toch niet de "onze" is geweest. Gezien het enorme aantal eieren dat verdwijnt is het ofwel die heel grote slang nog of een fors nest chicken snakes. Zou me niet verbazen als morgenochtend de eieren opgegeten zijn en de gloeilamp er gewoon nog ligt.

Onze buren hebben gisteren aan de keukentafel bij de overbuurvrouw (ieder heeft zijn vaste plek elke dag) heerlijk zitten eten van de goudse kaas die ik had meegenomen en waren erg blij dat ik weer heelhuids thuis was aangekomen. De buurman komt vandaag of morgen een van de jonge wild hogs (varken/zwijn)brengen die hij geschoten heeft, moet alleen nog gevild worden en de kop eraf (en ze zien er zo schattig uit als ze klein zijn)..... it's good to be back home ....

6 comments:

Anonymous said...

Dat is mooi mee genomen dat je er lekker 3 jaar mee kan doen, tja veiligheid staat boven alles tegenwoordig.Maar dat wachten lijkt dan net een eeuwigheid.Je moet zomaar denken je bent weer heel huids thuis gekomen en dat is ook belangrijk ofniet???

Annemiek said...

Fijn weer terug, ik geloof het dat het afscheid moeilijk was. Wat een leuke immigratie officier had je! You made his day!
Zo blijven de kippen wel bezig met broeden zeg. Ben benieuwd of het werkt met de gloeilampen.

Anonymous said...

Het is soms wel stressen bij immigrations .Wij hebben ook eens 1 keer zo'n onaangenaam gesprek gehad en eigenlijk op die 14 keer (weet de exacte hoeveelheid reizen niet al niet meer )is 1 keer eigenlijk niets maar je onthoud het wel en bij elke binnenkomst hoop je dit nooit meer mee te maken .
Ben dan ook zeer blij voor jou dat je I94 zeer lang geldig is ,scheelt ook enorm in prijs als je dan nog eens moest gaan vliegen.

Wat een eierdief heb jij daar zitten !Ik zou al op mijn hoede zijn om dat kippehok binnen te stappen .
Hopelijk vang je dat ding snel.

Groetjes Nancy

Anonymous said...

Ja hoor jij wel. Een I 94 voor 3 jaar. Normaal krijg je die niet eens langer dan 2 jaar. Is altijd de max en al helemaal niet langer dan de verloopdatum van je paspoort. Maar Jij wel!!!!!!
Mazzelkont!!!

Fijn weer thuis te zijn, je zal wel bek af zijn na zo'n heftige reis.

Gr petra

Petra said...

Lijkt me ook moeilijk om afscheid te nemen van je ouders, vooral als ze niet helemaal gezond zijn. Gelukkig toverde jij wel een grijns op het gezicht van de beambte! Succes met de slangenjacht!

Anonymous said...

good for you!;-) xT