Leven in de wildernis

Voor degenen met een minder sterke maag: sla het eerste deel van dit blog maar over....

Gisteren was ik aan het onkruid trekken in het weiland vlak bij de bosrand en buiten dat het eigenlijk onbegonnen werk is besnuffelde ik een vieze lucht. Een dode beestenlucht, nou ja, dat kan met al die wasberen, coyotes, armadillo's en wat er nog meer huist in het bos, het zijn tenslotte niet allemaal vriendjes van elkaar.
Nog wat verder gesnuffeld kom ik bij het graf van het dode paard en jawel daar stonk het heel behoorlijk en er zoemden ook nogal wat vette aasvliegen rond. Nu heeft dus blijkbaar een of ander beest met een betere neus dan ik besnuffeld dat daar een dood beest begraven ligt (al een half jaar dus eigenlijk duurt dat best heel lang) en was dus een gat aan het graven gegaan daar. Het stomme is dan: je wilt het niet zien maar toch ga je heel voorzichtig in dat gat kijken ondertussen de adem inhoudend, gelukkig zag ik niets dan alleen een donker gat en dat was meer dan genoeg. Ik heb de boel met een heleboel zand weer dichtgegooid maar heb het niet aan durven stampen, had al visioenen dat je ineens met je laars door het zand schiet in een hoop smurrie brrrr Heb er nog een nachtmerrie van gehad ook vannacht.
Nog een bos takken eroverheen gedaan en gelukkig is het beestje niet meer terug geweest om de boel weer open te graven. Ben ik blij dat we dat paard ver van het huis hebben begraven. Toen ik het er vanmorgen met Wes overhad vertelde hij dat hij dat ook eens gehad heeft, waar ze gegraven hebben moet je verlopen motorolie rondom gieten en de aasvreters komen niet meer terug. Dus voortaan gaat de verlopen olie niet meer naar het dumpstation want zo zie je maar: je kunt hier echt alles gebruiken.

Vandaag op weg naar Buffalo lagen er weer een paar armedillo's (zo noemen wij ze als ze road kill zijn ipv armadillo) ik heb er nog nooit 1 levend gezien en ik vind ze zo leuk ! Hoewel je ze beter niet onder je huis kunt hebben of in de buurt want ze schijnen erg vernielzuchtig te zijn. Op de rechterfoto een Armadillo en op de linkerfoto een Armedillo (zo zien wij ze dus altijd)

In het douchegebouw is de vogel weer terug op het nest op de boekenplank en is nu blijkbaar nest 2 begonnen. Het beestje trekt zich er niets van aan dat in diezelfde ruimte de wasdroger en wasmachine staat en er heel regelmatig mensen binnenlopen.
De dirt doubers blijven hardnekkig hun kleinesten bouwen, ziet er heel grappig uit: ze bouwen dus een soort tunneltje tegen een deurpost aan met de opening aan de onderkant, daar kruipen ze dus telkens in en uit en ze bouwen het nest ook van boven naar beneden. Sammy (een van onze vaste gasten) stopt steevast een propje toiletpapier in de ingang en voila, tunnel 2 wordt gebouwd, we hebben nu op verschillende plekken 5 kleitunnels naast elkaar eindigend in een wit pluimpje toiletpapier. Maar dat die beesten nu ergens anders gaan bouwen....

Afgelopen weekend waren we nog even bij Terry waar onze haan vandaan kwam (die haan die pas doodgegaan is) volgens Terry heeft de haan geprobeerd een schorpioen op te eten en dat is dus niet goed gegaan want ja schorpioenen hebben we hier ook, weliswaar kleine lichtgekleurde en ook de kleine zwarte soort. Ik vind het afzichtelijke beesten in ieder geval, gelukkig kunnen ze slecht tegen cowboylaarzen.