Lief en Leed

Het was vandaag een dag die je maar zelden meemaakt of liever nooit (tenminste het laatste trieste deel niet)
Eerst het lief: ik heb van Hans een baby-ezel gehad !! ik had haar zondag bij Wes zien staan, alleen poten, oren en veel haar. We keken elkaar aan en ik was helemaal verkocht. Dus is Susy vanmorgen gebracht (zo hebben we haar genoemd), ze is vandaag 3 x ontsnapt, onder het hek door (als een geit), toen we daar planken hebben gemaakt is ze eroverheen gesprongen en toen we daar ook weer planken hadden gemaakt heeft ze zich ertussendoor gefriemeld en ontsnapte weer. Gelukkig had ik inmiddels een babyhalster bij haar omgedaan dus was ze iets gemakkelijker te vangen. Hans heeft zich een bult staan lachen toen ik haar probeerde terug naar haar stalletje te krijgen, 4 pootjes gestrekt en schrap gezet in het zand. Dat viel dus nog helemaal niet mee. Maar het is een schatje en zo heerlijk zacht ! Ze noemen ze hier ook wel cottonballs en dat is geheel terecht.

Dan het Leed: Vanmiddag om 3 uur reed een van de buren langs en zag een paard in de berm lopen (niet 1 van ons) dat ernstig verzwakt was en al bijna bij ons op de camping liep. Dus omdat ze weet dat wij goed voor paarden zorgen heeft ze hem hierheen gedirigeerd, het beest was zo uitgeput dat het amper nog kon lopen. Had schaafwonden en veel te lange hoeven. We hebben hem meegenomen naar een besloten stuk van de achtertuin en wat water laten drinken en geprobeerd wat eten te geven maar dat wilde hij niet. Terwijl Hans de buurt aan het afgaan is van wie dat paard kan zijn sta ik samen met Nathan (die hier op de camping is) bij dat paard, het beest bibbert en heeft duidelijk buikpijn en wil gaan liggen. Denkend aan koliek proberen we met man en macht dat paard overeind te krijgen maar dat gaat dus echt niet lukken, het arme dier zijn ogen draaien weg en het is gedaan met hem !!
Binnen 5 minuten nadat hij was gaan liggen!!! Ik heb nog nooit in mijn leven een paard dood zien gaan en hoop het ook nooit meer te hoeven zien, maar voor het beest zijn we blij dat ie er niet meer is en niet meer hoeft te lijden. Wes wil hem morgen komen begraven (een ophaaldienst voor dode dieren is hier namelijk niet en je kunt ze OF begraven... OF (hou je vast) zo ver mogelijk het bos inslepen en door de gieren op laten eten !!) Dat laatste dus nooit !
We wachten op antwoord van de Sherrif wat we hiermee moeten doen (uiteraard tot hooguit morgenochtend een uur of 11 en dan gaat ie toch echt begraven worden), het paard had nl een brandmerk en we willen zeker weten dat de eigenaar van dit paard gestraft wordt voor hetgeen hij heeft gedaan of liever nagelaten. Volgens Wes is het paard van ouderdom en mishandeling/verwaarlozing gestorven. Ongelooflijk wat mensen met dieren kunnen doen.