Cowboys en cowgirls

Ik dacht altijd dat cowboys stoere onafhankelijke mannen waren, maar na 2 jaar country muziek in het genre "crying in my beer" (gelukkig is dat niet de enige countrymuziek ;-) met teksten als "please take me back (als ze vreemd gegaan zijn) " "you are the only one (als ze vreemd gegaan zijn) " "can't live without you (als ze vreemd gegaan zijn)" etc etc had ik al enige twijfels gekregen want die nummers hebben allemaal een smekende ondertoon brrr

We zien ze hier regelmatig lopen, kreupel en krom, ook op jonge leeftijd: de Bull riders en bronco riders (vooral de bare back (zonder zadel) rijders zijn De Mannen), grote glimmende buckle aan de riem, rinkelende sporen aan afgetrapte cowboylaarzen, cowboy hoed op. Ze hebben al talloze lichaamsdelen gebroken en gekneusd en menigeen is voortijdig afgehaakt van deze sport vanwege blijvend letsel.

Toch heeft het zijn charme, vind ik tenminste en ik kijk er graag naar op TV (er is hier een speciale zender voor zelfs) , het is in ieder geval toch wel dapper. Als je een paar keer zo'n stier in het echt hebt gezien (ze zijn ENORM namelijk) en zwaar gespierd: ik ben niet bang voor stieren maar voor deze jongens wel, zelfs als ze achter een groot hek staan.

Maar goed, gisteren was ik dus even bij vriend Wes en hij had van een cowboy vriend van hem een paar erg mooie paarden gekocht voor bijna niets. Betreffende cowboyvriend heeft zwaar diabetes en mag van zijn vrouw niet meer paardrijden. Hij had een merrie van 12 en een veulen dat bij hen geboren was en nu 3 jaar oud, en zijn absolute lieveling. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan natuurlijk en na grondige training was de lieveling van 3 klaargestoomd om bereden te worden. Hij met hond en paard aan de "wandel", netjes ernaast lopend naar een droge rivierbedding op zijn land waar zijn vrouw hem niet kon zien. In het zadel hangen ging moeiteloos, het paard vond het allemaal best, en na een paar dagen kon hij zonder problemen op het paard zitten en er ook mee rijden. Geen bok heeft ze gegeven. Trouw deed hij elke dag zijn wandeling met paard en hond, tot op een dag hij dus weer in het zadel zat en er een russian boar (zo een als wij hier dood hadden liggen in de berm en nu opgegeten is door de gieren) hun pad kruiste, zeer plotseling. Het paard schrikt, hij valt eraf, op zijn schouder, paar gekneusde ribben en denkt bij zichzelf : s..t hoe moet ik dat thuis vertellen want hij kon niet meer terug lopen laat staan terug rijden, dus met mobieltje vrouwlief gebeld en die is hen komen halen. Maar........hij had zich niet aan de afspraak (lees: haar verbod) gehouden en dus was het over met de paarden, hij MOEST ze wegdoen. Volgens Wes was hij heartbroken toen hij de paarden ophaalde daar en dat kan ik me goed voorstellen, zo zielig voor die man. Daar ga je toch vanzelf van cryen in je bier van zulke verhalen (al lust ik helemaal geen alcohol)

We hebben hier een bullrider gehad en zijn tante besliste alles voor hem, ze controleerde zelfs waar hij was.

Een kennis van ons is ook een heel stoere cowboy, hij doet rodeo's op hoog niveau en wil bij ons een auto kopen, wat en hoe weet hij niet precies, dat moeten we maar regelen met zijn moeder......

En inmiddels hebben we heel wat van dit soort verhalen gehoord, al lijkt die cowboy nog zo stoer........er staat blijkbaar een stevige cowgirl (kun je ook nog zijn als je 60 bent, hoera !) aan het roer.