horrorverhalen met een korreltje zout

Bijna iedereen kent natuurlijk de vele delen van The Texas Chainsaw Massacre (eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik er niet zo goed tegen kan, wordt altijd beetje misselijk, net als bij operaties op TV), nu wij hier een tijdje wonen en wat dingen gehoord en meegemaakt hebben waarvan wij dachten "dat kunnen we beter niet op ons blog zetten" volgt onderstaand een kort verslag van ware gebeurtenissen uit het afgelopen jaar en waarom wij denken dat de TTCM misschien toch een documentaire zou kunnen zijn ;-)

Toen wij vorig weekend of het weekend daarvoor "de ezels die gered zijn" gingen ophalen heeft Wes mij een plaats op een van de dirtroads laten zien waar "mensen" wonen die zo zouden kunnen figureren in die film. Vorig jaar hebben ze een dood paard gehad daar en "gewoon" laten liggen tot buurtbewoners de overheidsinstanties plat gebeld hebben dat dat beest weggehaald moest worden vanwege de stankoverlast. Een aantal weken geleden hebben ze zoiets met een dood varken gehad, dat ruimen ze niet op maar ze vinden het blijkbaar een sport om de gieren die erop af komen dood te schieten. Ja, ze bestaan echt dat soort wezens !

Dan zijn er auto's die zo in die film kunnen rijden waaronder de Jeep J10 van ondergetekende, na een kapotte remslang is nu ook de emergencybreak kapot gegaan, gelukkig heb ik daar niets van gemerkt deze keer. De ruitewissers willen ook nog steeds niet stoppen met wissen trouwens.

Vanmiddag nog even bij "die auto" gaan kijken die nog steeds bij de garage staat en nog steeds niet klaar is. Wordt allemaal wel gratis gerepareerd deze keer alleen het duurt even.

Monteur 1 ziet eruit of hij in jaren niet in bad is geweest en zijn kleren zijn gescheurd en heel erg vies, zijn gebit begint waar de kiezen beginnen de rest is een gapend gat maar dat weerhoudt hem er niet van om breeduit te lachen. Monteur 2 spreekt geen woord engels en en kijkt je het liefst helemaal niet aan, hij zal toch niet illegaal zijn zeker ? Monteur 3 kijkt ons aan of we een van zijn mexicaanse familieleden voortijdig van het leven hebben beroofd, maar dat maakt ons allemaal niet uit, de bossman: die moeten we hebben: een gitzwarte meneer met een spierwit mutsje die wederom met een stralende glimlach en pretoogjes zegt dat hij het allemaal zal regelen. Hartstikke mooi, volgende week nog maar eens terug komen dan ?

Onze sheriff is een prima man (wij durven zelfs in het nederlands niets kwaads over hem te schrijven ;-) toen wij hem vorig jaar voor het eerst zagen op de meeting van de kamer van koophandel keken Hans en ik elkaar aan en we hadden het allebei direct gezien: hij lijkt sprekend op die sheriff die zo "behulpzaam"is uit een van de TTCM delen, zijn motoriek, die aardappelneus, het moest toch minstens zijn tweelingbroer zijn. We zullen het nooit weten want vragen dat doen we uiteraard niet, je weet maar nooit waar en hoe je hier gaat eindigen..

O jawel: op Siloam Cemetery, net om de hoek hier, kun je voor $ 25,-- een perceel "laatste rustplaats" kopen, in warm zand op een doodstil en afgelegen, boomrijk kerkhofje.