3 dagen

Normaal zouden we nu lekker afscheid nemen, een paar etentjes, zakelijk alles op een rijtje zetten en zaterdag vertrekken. Nu zitten we dagelijks in het ziekenhuis, strak van de stress en niets is meer zeker. Met mijn moeder is het een rollercoaster, het ene moment is er een lichte verbetering, daarna terug naar af. Simpelweg schijnen de doktoren weinig te kunnen doen vanwege diverse oorzaken, ook is er geen tijd aan te hangen. In deze situatie vliegen we beiden zaterdag en vlieg ik gelijk weer terug mocht de situatie echt kritiek worden, nu kan het nog weken/maanden duren en dat ze de oude wordt is ook niet uitgesloten. Morgen nemen we de beslissing wat we doen, als we vertrekken zal het met een rotgevoel zijn, maar we kunnen simpelweg niet anders. In Nederland bestaan we niet meer, geen auto geen Internet, geen huis. Vanaf zaterdag begint ons leven in Amerika, helaas een valse start.