Hoera hij is weer beter !

Het witte harige monster is er gelukkig nog ! hoera ! Vorige week was hij er zo naar aan toe dat we dachten dat hij het niet meer ging redden, binnen een paar dagen van niezen naar doodziek. De 1e Penicilline injectie leek niet te werken maar na de 2e begon hij een klein beetje op te knappen, ik heb hem met geweld moeten voeren met een spuitje in zijn bek en rundvlees bouillon getrokken voor hem om hem te laten drinken (ook met een spuitje in zijn bek) want hij wilde helemaal niets meer, alleen maar zitten en liggen. Gelukkig was hij voor het weekend al weer zo opgeknapt dat hij alweer naar buiten wilde anders waren we niet eens weggegaan maar hij heeft net weer lekker zitten eten want dat gewicht is er eerder af dan aan.... bij een kat dan ;-)

Op de foto is hij alweer beter maar omdat ik net geflitst had was hij bijna van zijn keukeneiland afgevallen met zijn ogen dicht. Het is toch een beetje een kneusje maar erg lief.

Mexico Mexicoooohoooo

Maandagmorgen zaten we al vroeg in de auto naar Mexico, Red die op ons huis paste, pakketten en vrachten in ontvangst zou nemen etc was er ook al om 6 uur. We hadden na alle enge verhalen en waarschuwingen de veiligste grens overgang gekozen: Eagle Pass naar Piedras Negras, na zo'n 7 uur rijden waren we er, auto geparkeerd aan de Texaanse kant, vervolgens lopend de brug over de Rio Grande over ivm eventuele wachttijden die je met de auto wel hebt. Piedras Negras is echt leuk om te zien, we hebben ons ook helemaal niet onveilig gevoeld, integendeel, je krijgt er eerder zo'n zomervakantiegevoel (het was ook nog erg warm daar) Zoveel tandartsen als daar zitten heb ik nog nooit bij elkaar gezien, een complete straat vol met posters met de prachtigste gebitten dus wie weet.... Piedras Negras is volop in verbouwing, ze zijn een plein aan het maken met verschillende kunstwerken, erg leuk om te zien. Daarna de paspoortstempels gehaald en terug de brug over naar US immigrations voor onze nieuwe I-94 (die elke 2 jaar vernieuwd moet worden ondanks dat je een visum hebt). Om een erg lang verhaal kort te maken: we kregen van US immigrations vrij kortaf te horen dat zij ons geen nieuwe I-94 gingen geven, eerst omdat die nog geldig was (je mag die ook niet laten verlopen). Op onze constatering dat we dan op de dag dat die zou verlopen terug zouden moeten komen voor een nieuwe was ons bezoek aan Mexico ineens niet "meaning full" (ik durfde niet te vragen of een kies laten trekken daar dan wel meaning full was ;-) Maar we moesten ! het online ! aanvragen ! gewoon ! op de computer ! dat was voor iedereen ! gemakkelijker !

Als ik me voor mijn werk zo moest gedragen naar mensen die mij netjes tegemoet treden nam ik op staande voet ontslag, ik zou me diep schamen.

Maar ja, als je daar staat kun je maar het best je mond houden, ze kunnen je weigeren de US in te laten en dat is toch erg vervelend als je je auto aan de andere kant van dat grote hek op Amerikaanse bodem ziet staan. De border patrol die ons later aanhield waren wel zeer aardige amerikanen en ook zij begrepen helemaal niets van de onwil van hun "mexicaanse/amerikaanse collega's. We zouden volgens hen nog wel Del Rio kunnen proberen maar als je al een stempel in je paspoort hebt dat je een uur daarvoor ook in Mexico geweest bent dan zit je waarschijnlijk in het "verdachtenbankje" dus dat hebben we maar niet gedaan. We waren om 10.30 uur 's avonds weer thuis, enigzins afgedraaid wel. Dus dinsdag eerst maar geprobeerd om online de aanvraag voor een nieuwe / verlengde I-94 in te vullen, na heel wat bevroren schermen op de compuut op de site van de USCIS en mijn humeur wat zeer ver beneden peil was inmiddels heb ik de applicaties maar geprint (35 pagina's voor de 1e voor Hans, 6 pagina's met de 2e aanvraag voor mij want dat kan natuurlijk niet op 1) en instructiespagina's die ongeveer een boek zijn bij elkaar en de rest van de dag besteed aan het invullen van het papierwerk, 2 checks erbij want elke applicatie kost $ 300,-- ongeveer..... goedkoper kunnen ze het niet maken....

Het is in ieder geval op de post naar het USCIS kantoor en we horen wel hoe het verder afloopt weer.

Gisteren zijn we druk geweest verder met de mail- en dozen achterstand weg te werken want dat is heel behoorlijk wat er dan zo binnenkomt in zo korte tijd.

Vandaag is het Thanksgiving, maar we werken gewoon want te veel te doen nog, heerlijk hoor gewoon thuis en lekker aan het werk! Maar de kalkoen doen we wel aan mee, alleen de borst dan, anders moeten wij en de honden nog een hele week kalkoen eten ;-)

Vanmorgen was het nog zeker 25 graden Celsius en vanmiddag zie ik ineens dat de ramen in huis beslaan, is het ineens nog 10 graden buiten met wind brrrrr Vannacht rond het vriespunt is dat wat.

bandieten !

We hadden dus die 2 raccoons maar die hebben we niet meer gezien, nog wel 1 van hetzelfde formaat dus ik hoop niet dat die ander nu ergens een nestje heeft al zijn ze nog zo schattig.

De raccoon die nu nog regelmatig komt eten ergert zich een bult aan het geblaf van Jason achter het glas, uiterst verstoort kijkt hij achterom want hij kan niet eens rustig het kattenvoer opeten en daar heeft hij nu wat op gevonden blijkbaar..... hij neemt de voerbak mee ! De eerste keer begon ik aan mijn eigen verstandelijke vermogens te twijfelen toen ik naar buiten keek waar 5 minuten eerder nog 2 voerbakken stonden en ineens nog maar 1. Ik had dat ding toch niet mee naar binnen genomen zeker ? maar neen, ik kwam de lege voerbak de andere ochtend tegen aan de zijkant van het huis, daar zit de logeerkamer en komt niemand om daar door het raam te kijken of er iets in de tuin aan de hand is. En nu net is er weer een vrij grote vierkante plastic etensbak verdwenen waar nog wat kattenvoer in zat, die zal morgen ook wel ongeveer op diezelfde plek liggen denk ik. Als ik daar toch eens een foto van zou kunnen maken.

Toch wel nieuwsgierig heb ik maar eens op internet gezocht op stelende raccoons en wij hebben nog nette "jongens" hier, want......bij anderen stelen ze schoenen, tuingereedschap, gooien tuinmeubilair ondersteboven, krijgen deksels van potten kortom een hele berg "raccoonkwaad" kunnen ze uithalen, ze gooien het niet altijd ergens anders op de grond, ze kunnen het ook meenemen een boom in. Op internet staan heel wat leuke foto's van hoe ze bij eten komen ;-) waarvan ik er een paar hierbij heb gezet.

Gelukkig laten ze wel de kippen met rust (knock knock)

De jacht

Afgelopen weekend is hier het jachtseizoen op herten weer begonnen voor volwassenen met geweer, het weekend daarvoor was het al geopend voor kinderen met geweer. Wij jagen zelf niet en ik hoef het ook niet te zien, bij ons zijn ze veilig op het weiland en in het bos maar een tegenstander van het jagen hier ben ik niet. Er zijn nu eenmaal veel te veel herten hier en er mag niet ongelimiteerd geschoten worden, per jager 1 of 2 herten. Jagen op een deer lease wat ook veel gedaan wordt kost behoorlijk wat geld. Naast het voeren van de herten kost een paar weken per jaar jagen zo'n $ 4000 a $ 6000,-- voor een lease. En er wordt wat af geleasd hier want jagen wordt hier met de paplepel ingegoten.

We hebben hier zwerfhonden: die zijn zielig en we hebben (half)wilde honden: die zijn eng, echt eng en gevaarlijk bovenal. Ze kennen de gewoontes van mensen en durven zodoende dicht bij huizen te komen, ze opereren in kleine groepen en grijpen kalfjes, jagen vee (en soms ook paarden) de dood in en nog meer ellende.

Vanmorgen was het een geblaf en gejank een stuk verderop buiten,meer dan erg.. Het bleef maar doorgaan en klonk echt als honden die "iets" aan het opjagen zijn of in het nauw hebben gedreven. Toen ik naar de punt van het weiland liep vanwaar we uitzicht hebben op het Moore lake stond daar een Big Buck (groot mannetjeshert) in het water een tiental meters van de kant met op de kant rennend een groepje van 5 joelende honden die probeerden het hert te pakken. Een paar stonden in het water maar durfden niet dichterbij te komen en dat grote hert stond daar maar en kon blijkbaar niets meer doen. En daar heb ik toch wel zo'n hekel aan ! als ik een geweer zou hebben en goed zou kunnen schieten zou ik niet weten wat ik het eerst zou moeten kiezen, het hert was overduidelijk niet in orde en was beter af als het uit zijn lijden werd verlost. Dus de buurman maar gebeld, dit was niet om aan te zien zo gemeen die honden waren, hij was er in minder dan no time gelukkig en blijkbaar is het hert toch gevlucht toen hij begon te schieten. Of het beest was aangeschoten door jagers, aangereden of gepakt door de honden was niet duidelijk, wel dat hij een achterpoot meesleepte zei hij. De honden hebben nog 1 keer geprobeerd het hert te pakken toen het eenmaal op de kant was maar na nog een paar geweerschoten namen ze rap de benen. Volgens de buurman had hij helaas in de haast zijn "big rifle" niet mee meegenomen, waar hij een stuk verder mee kan schieten, anders had hij het hert wel doodgeschoten en nog een paar honden ook. Maar nu loopt dat hert dus nog ergens rond en hopelijk wordt hij weer snel beter of gaat hij snel dood (liefst het eerste natuurlijk ;-)en die honden hebben we de rest van de dag niet meer gehoord gelukkig.

Volgende week krijgen we dus schietlessen van de buurman, die afspraak staat al meer dan een jaar (of 2 jaar inmiddels) en het was er nog steeds niet van gekomen maar we hebben nu wat meer haast ermee, en de buurman vind het gewoon niet kunnen: hier wonen en niet goed kunnen schieten.

Een boswandeling.

Ik ben een koukleum geworden, heel erg zelfs ;-) maar het is KOUD hier, vannacht wordt het geloof ik zo'n 10 graden en vandaag was het overdag ook niet veel meer 13 graden Celsius. Beetje miezerig grauw weer, dus de verwarming maar eens uitgeprobeerd eventjes. 18 graden in huis is voor ons bijna vrieskasttemperatuur ;-) zelfs met dikke sweater aan. Ik heb zelfs even overwogen om mijn bontlaarzen uit de kast te halen maar wacht daar toch nog maar even mee. Van alle beloofde regen is weer niet veel gevallen, in het pondje staat in ieder geval weer een klein plasje water maar iets is beter dan niets tenslotte. Het meer van Mr Moore op het land van de achterbuurman hebben we niet eerder zoveel kleiner gezien als gevolg van de lage waterstand. Dat zagen we toen we eind van de middag weer eens het bos in zijn gegaan met de honden. Dat was een tijd geleden maar met deze koele temperaturen was het voor de honden ook leuk om daar weer eens uitgebreid rond te snuffelen. Behalve die ellendige stickerburrs in het weiland want we moeten eerst een stukje weiland over voor we in het bos zijn. Het is dit jaar extreem hoeveel het er zijn vanwege de droogte. De maand oktober hebben we minder dan 1/4 gehad van wat we normaal aan neerslag zouden moeten hebben in die maand. En nadat ik Teun de teckel had ontdaan van die rotprikballen had ik overal bloeddruppels aan mijn vingers zitten zo gemeen scherp zijn die stekels. Dus voortaan dragen we de teckels maar tot we in het bos zijn, daar groeien die grassen niet tenminste, Jason heeft er gelukkig veel minder last van (hij eet ze zelfs op !)

En nog steeds hebben we hetzelfde gevoel als toen we hier net woonden en in het bos liepen (alleen verdwaal ik nu niet meer ;-) dat het zo onvoorstelbaar is om je eigen bos te hebben, waar de honden vrij rond kunnen rennen, hertensporen overal staan, door wilde varkens omgewroete stukken grond onder dennebomen, het ruikt er ook zo heerlijk.

En het is ook erg ontspannend, dat is wel eens nodig want.....

Dinsdag stonden we ruim op tijd weer met de auto's en pakketten klaar om een container te laden, echter alles wat eraan kwam.... geen container. Dus om 8 uur maar eens gebeld of die nog zou komen, blijken ze in de haven een reorganisatie doorgevoerd te hebben waardoor er helemaal geen container beschikbaar was op die dag, de trucking company wist ervan maar was vergeten het aan ons door te geven grrrrrr. Alsof we al niet bijna een jaar lange elke dinsdag een container hebben van ze ! Dus laden we nu morgenochtend en bellen we voortaan nog maar de dag van te voren om ze even te helpen herinneren dat wij een container geboekt hebben.

Gelukkig geen vertraging in de verwachte aankomst in Nederland daardoor dus dat is weer een meevaller.